قاسمعلی میراحمدی

شهید قاسمعلی میراحمدی فرزند مرحوم میرزا حسین در سال 1333 در شهر ورزنه به دنیا آمد. درکودکی به مکتب رفت و قرآن را یاد گرفت. به علت فقر ومشکلات خانوادگی مجبور شد درس را رها کرده و به کمک پدر بپردازد. پس از 8 سال به کشاورزی مشغول بود. در سال 1349 به خدمت راه آهن دولتی ایران در آمد واز یک تصادف شدید قطار که منجر به کشته شدن عده ای از همکارانش شد جان سالم به در برد و به کمک مجروحین شتافت. پس از این ماجرا دوباره به کشاورزی پرداخت و در سال 1352 از خدمت سربازی معاف شد.  از همان آغاز جوانی همراه با کشاورزی فعا لیت های مذ هبی خود را شروع کرد. با شروع نحضت بزرگ ملت ایران علیه رژیم ستم شاهی، این شهید جزء اولین افرادی بودند که در ورزنه دست به فعالیت های سیاسی زدند. خارج از محدوده ی ورزنه چندین بار نیز به اصفهان و تهران رفت و در تضاهرات میلیونی مردم شرکت کرد و هر بار اخبار تازه وامید بخش به ورزنه باز می گشت. در حقیقت او و شهید حیب الله ترابی از جمله افرادی بودند که حلقه ی اتصال فعالیت های سیاسی مردم ورزنه اصفهان وتهران بودند. در سال 1359 در ورزنه ازدواج کرد ولی چندی نگذشت که با شروع جنگ تحمیلی با تعدادی از دوستانش جهت فرا گیری آموزش نظامی به پادگان اموزشی رفتند وپس ازآن مدت 2ماه در جبهه های دب هردان وهویزه به نبرد با متجاوزان بعثی پرداخت. پس از بازگشت به عضویت اصلی سپاه پاسداران در آمد وبافرا گیری آموزش تکمیلی راهی کردستان شد. درمدت 3ماه در کردستان فعالیت نمود وختر ناک ترین ماموریت ها را می پذیرفت بعدا راهی زاهدان شد ومدت 3ماه در نوار مرزی میرجاوه به مبارزه با سوداگران مرگ پرداخت.اززاهدان که بازگشت راهی جبهه ی جنوب شد ودر عمتیات فتح المبین ، بیت المقدس،رمضان شرکت فعال داشت. درحمله ی بیت المقدس وارد گردان زرهی شد وهدایت یکی از تانک ها را به عهده گرفت دراین عملیات از ناحیه ی سر بر اثر ترکش موشک مجروح شد. هنوز زخم سرش خوب نشده بود که باز هم به جبهه ی جنوب اعزام شد و در عملیات رمضان شرکت کرد و پس از اتمام عملیات ناکام از اینکه شهادت نصیبش نشده بود به تضرع به در در گاه خدا پرداخت و خیلی آرزو داشت به محبوب حقیقی خود متصل شود. و سرانجام در عملیات محرم به آرزوی دیرینه ی خود رسید و به لقاء الله پیوست.

قسمتی از وصییت نامه ی شهید قاسمعلی میراحمدی

 

ای مسلمانان حزب اللهی مگر ندیدید سرنوشت فلسطینی ها چه شد و چه بر سر ملت مظلوم آمد و به قول امام اگر ما به سراغ آنها نرویم همان را بز سر ما خواهند آورد. تکلیف شرعی است که به حجوم جبهه ببرید و سرنوشت صدا میان را تعیین کنید. و تو ای همسرم در تربیت فرزندانم بکوش تا در آینده ی نزدیک سلاحم را بردارند و کوله بارم را بدوش بکشند و ابوذروار وارد صحنه شوند تا برسند به کاخ ستم و کاخ ستم را بر سر کاخ نشینان خراب کنند. هرچه شما شدید امام-امام-امام و تنها گذاشتن امام با آنها که امام حسین(ع) را تنها گذاشتند و به مصلحت اندیشی و رفا خود پرداختند مساوی است. گفته ام اگر کسی یا کسانی با امام خمینی و ولایت فقیه و روحانیت مبارز و این نحضت و جنگ مخالف یا بی تفاوت هستند در تشییع جنازه ی من شرکت نکنند که من راضی نیستم.